Κατηφορίζοντας από το Γρανίτη και τρία χιλιόμετρα προτού η επαρχιακή οδός Δράμας – Νευροκοπίου καταλήξει στο Νευροκόπι, μια πινακίδα στην αριστερή πλευρά του δρόμου επισημαίνει τη διασταύρωση που οδηγεί στο δημοτικό διαμέρισμα του Οχυρού. Παρ’ ότι η περιοχή είχε απελευθερωθεί από το 1913 από τον οθωμανικό ζυγό, μέχρι το 1922 το Οχυρό κατοικούνταν από Τούρκους και Βουλγάρους σε δύο ξεχωριστούς μαχαλάδες. Στα βόρεια οι Βούλγαροι και στα νότια οι Τούρκοι. Από το 1922 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι πρόσφυγες, οι οποίοι ασχολήθηκαν με την γεωργία και την καλλιέργεια της πατάτας και του καλαμποκιού μέχρι και σήμερα, καθώς επίσης και με την κτηνοτροφία με οργανωμένες κτηνοτροφικές μονάδες. Στο χωριό σώζεται η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου (1885), που όμως μετά τις τελευταίες εργασίες "συντήρησης", το μόνο που απέμεινε για να θυμίζει τον προηγούμενο αιώνα, είναι το φανταστικό τέμπλο, που δείχνει να έμεινε ανέπαφο από το πέρασμα του χρόνου, αποτελούσε τον ενοριακό ναό μέχρι το 1972, πλέον λειτουργεί μόνο στην μνήμη του. Ενοριακός ναός του χωριού πλέον είναι ο ναός της Αγία Τριάδας. Υπάρχει βέβαια και ο Πολιτιστικός Σύλλογος του Οχυρού, που φροντίζει να μην χαθεί η πολιτισμική κληρονομιά του χωριού με διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Στο χωριό υπάρχουν και δύο ταβέρνες στις οποίες ο επισκέπτης μπορεί να γευτεί ωραίες τοπικές λιχουδιές.